ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ

Οι Μεγαλοί ψεύτες και λίγοι μικροί ήρωες,
σέρναν τρελό χορό στο θέατρο σκιών.
Κι εγώ που "πιάστηκα" στο κρυφό παραγάδι της τέχνης,
μικρός ασήμαντος απ' όλους, απαρατήρητος χορεύτης του χρόνου.
Παλαιάς κοπής που συρρικνώθηκα στο "βάλε-βγάλε"...
Θυμάμαι σαν τώρα:τον Κέρβερο , τους σκοτεινούς θεούς, τον "τρίστρατο δίσκο"...
"Άντε βρες τον", μου 'παν τελικά.
Στα τελευταία επιστρόφια ήρθα πίσω-μπρος μου , με την ένδειξη:"αγνώστου ταυτότητος",

και παραλήπτη:"Μη γυρεύεις να με βρεις ...Μόνο πλήρωσε..."
.....................................................................................
Μάνα γη, το μυστικό σου δώσ' μου
θα τ' αντέξω
κι ας καώ, κι ας πέσω.
Μονάχα το γοργόφτερο άλογο και τα κλειδιά είναι αρκετά,
να μάθω την οδό στο λεύτερο πέταμά μου.
.....................................................................................
Μάνα γη, μονάχος μου σαν έφτασα στο άφατο του Άδη
τρυπαρισμένος απ' τις Ερινύες την Τρίαινα..
Κατάλαβα πως ο Έρωτας σου ήταν "Θάνατος",
στις ρίζες σου κρυμμένος.
Μα εγώ φτιαχμένος από λειψά υλικά,
πες μου πώς το μυστικό σου ν' αντέξω;
ΧΑΙΡΕ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ!
Μια ζωή ανθρωπάκο να φοβάσαι κάτι ανύπαρκτο
.....................................................................................
Σκιές του φόβου, παιδιά της γης,
οι αλυσίδες του Προμηθέα μας δένουν
σε κύκλο τυφλών Ελπίδων.
Σσσσστ...ψιθυρίζουν οι ψεύτες :σταμάτα θα θυμώσουν οι θεοί,
τι ήταν να το μιλήσουν. Και οι


ε
Θεοί
ύ
μ
ω
σ
α
ν
Στο τρομέρο το πυρ εξόριστος μεσ' τη φωλιά του Λύκου
σαν αστραπή-αναστροφή χόρευα στο χάος.
Τρόμαξα όμως με τηνοπή, ροπή, υποτροπή και βρέθηκα να ξεπληρώνω παλιούς λογαριασμούς με τους παλιούς συντρόφους.
.....................................................................................
Στων Εσπερίδων την Νεφελαυγή το μάτι του Λύκου
άγρυπνο στα μυθικά ΣΥΜΠΑΝΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΊΑ ΖΩΗΣ-ΘΑΝΑΤΟΥ,
τότε ο Λύκος της Μεσημερούς ούρλιαξε:
"Γύρνα πίσω, δεν έκρυψες καλά τα μυστικά..."
Ο μόνος φόβος μου, τα μυστικά.
Ο μόνος φόβος σου, τα μυστικά... Ανθρωπάκο,
τα καλά κρυμμένα μυστικά...